قصملة
لغتنامه دهخدا
قصملة. [ ق َ م َ ل َ ] (ع مص ) سخت گزیدن . || گام نزدیک نهادن و رفتن . || سخت خوردن . || همگی طعام را خوردن . || بر زمین افکندن کسی را. || بریدن چیزی . || بیمار قُصْمُل گردیدن شتربچه . (اقرب الموارد) (منتهی الارب ). رجوع به قُصْمُل شود.
