قضیب
لغت‌نامه دهخدا
قضیب . [ ق َ ] (ع اِ) شاخ درخت . (اقرب الموارد) (منتهی الارب ). الغصن المقطوع . (اقرب الموارد) :
نی گشته قضیب خیزرانیش
خیری شده رنگ ارغوانیش .
جمع آن قضبان به ضم قاف است ، و به کسر آن نیز لغتی است . (اقرب الموارد) (بحرالجواهر). || نره . || نره ٔ خر. || تازیانه . (منتهی الارب ). || ناقه ٔ رام ناشده . || (ص ) کمان از شاخ ساخته ، یا کمان شاخ ناشکافته . || شمشیر لطیف . || تیغ بران . (اقرب الموارد) (منتهی الارب ).
نی گشته قضیب خیزرانیش
خیری شده رنگ ارغوانیش .
نظامی .
جمع آن قضبان به ضم قاف است ، و به کسر آن نیز لغتی است . (اقرب الموارد) (بحرالجواهر). || نره . || نره ٔ خر. || تازیانه . (منتهی الارب ). || ناقه ٔ رام ناشده . || (ص ) کمان از شاخ ساخته ، یا کمان شاخ ناشکافته . || شمشیر لطیف . || تیغ بران . (اقرب الموارد) (منتهی الارب ).
