قفان

قفان . [ ق َف ْ فا ] (ع اِ) نشان و پی . (منتهی الارب ): آتیته علی قفان ذلک و قافیته ؛ای اثره . (اقرب الموارد) (منتهی الارب ). قفان در قول عمر: انی استعمل الرجل الفاجر لاستعین بقوته ثم اکون علی قفانه ؛ ای علی تتبع امره ، و نون آن زاید است . (منتهی الارب ). || (ص ) امانت دار. (منتهی الارب ). امین . (اقرب الموارد). || (اِ) گروه از هر چیزی . جماعت . (منتهی الارب ): قفان ُ کل شی ٔ؛ جُمّاعُه . (اقرب الموارد). قفان ُ کل شی ٔ؛ جماعته . || پایان و نهایت کاری . (منتهی الارب ): قفان کل شی ٔ؛ استقصاء معرفته . (اقرب الموارد) (منتهی الارب ).