قفاگاهلغتنامه دهخداقفاگاه . [ ق َ ] (اِ مرکب ) آنقدر موضع از پس سر که قفا در آن واقع شود. (آنندراج ) : پشت چو کیمخت سزای درفش چرم قفاگاه سزاوار کفش .میرخسرو (در تعریف مغولان ، از آنندراج ).