قفوة

قفوة. [ ق ِف ْ وَ ] (ع اِ) گناه و بدکاری . (منتهی الارب ). ذنب . (اقرب الموارد). || تهمت . (اقرب الموارد). افترا و دشنام . (منتهی الارب ). نسبت به کسی چیزی گفتن ، در وی باشد یا نباشد. (اقرب الموارد) (منتهی الارب ). || هو صفوتی و قفوتی ؛ ای خیرتی ؛ یعنی بهترین کس من که او را برمیگزینم . و گویند این کلمه از اضداد است . || بزرگواری . || (اِمص ) برگزیدگی مهمان . (منتهی الارب ).