قلمچه
لغتنامه دهخدا
قلمچه . [ ق َ ل َ چ َ / چ ِ ] (اِ مرکب ) شاخچه ٔ درخت که در زمین می نشانند. (آنندراج ) :
بهار خامه ٔ من سبز کرد عالم را
قلمچه ٔ چمن روزگار کلک من است .
و رجوع به بهار عجم شود.
بهار خامه ٔ من سبز کرد عالم را
قلمچه ٔ چمن روزگار کلک من است .
مفید بلخی (از آنندراج ).
و رجوع به بهار عجم شود.