قمولی

قمولی . [ ق َ ] (اِخ ) احمدبن محمدبن مکی بن یاسین قرشی مخزومی ، مکنی به ابوالعباس و ملقب به نجم الدین . از علمای عامه ٔ قرن هشتم هجری است . وی چندی متصدی منصب قضای قوص و اخمیم و سیوط بود. او راست : 1- البحر المحیط فی شرح الوسیط. او در این کتاب ، کتاب وسیط غزالی را که در فقه شافعی است شرح کرده است و سپس آن را ملخص گردانیده و به جواهرالبحر نامیده است . 2-تکمله ٔ تفسیر فخر رازی . قمولی پیش از تکمیل این تکمله وفات یافت و احمدبن خویی آن را به پایان رسانید. 3- شرح مقدمه ٔ ابن الحاجب . وی به سال 727 هَ . ق . وفات یافت . (کشف الظنون ) (روضات الجنات ) (ریحانة الادب ج 3 ص 317). و رجوع به معجم المطبوعات ج 2 ستون 1526و حسن المحاضرة فی اخبار مصر و القاهره ص 193 شود.