قنوت

قنوت . [ ق ُ ] (ع مص ) فرمانبرداری کردن . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). و از این معنی است قول خداوند تعالی : القانتین و القانتات . (منتهی الارب ). || خاموش بودن . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). سکوت کردن . || بازماندن در سخن . (منتهی الارب ). امساک در کلام . (از اقرب الموارد). || ایستادن در نماز. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). و بهمین معنی است حدیث : افضل الصلوة طول القنوت .(منتهی الارب ). || دعا کردن . || ذلیل و خوار شدن : قنت له ؛ ذل . (از اقرب الموارد).