لائیدن

لائیدن . [ دَ] (مص ) گفتن باشد لکن گفتنی نه بوجه چنانچه در هرزه لائیدن ، بیهده گفتن و هرزه لای ، هرزه گوی و هرزه لائی ، بیهده گوئی . برغست خائی ، ژاژخائی . یاوه سرای :
رعد را ابر گفته اینش کفش
وقت این لاف نیست هرزه ملای .

انوری .

آن خبیث از شیخ می لائید ژاژ
کژ نگر باشد همیشه عقل کاژ.

مولوی .

رجوع به ژاژ لائیدن شود. || نالیدن . (برهان ). ناله کردن . فریاد کردن سگ . پارس کردن . وغ وغ کردن . هاف هاف کردن :
نیارد روی شیر شرزه دیدن هیچ سگ هرگز
به بانگ شیر نرلیکن ز راه دور سگ لاید.

لامعی .

پنجه در صید برده ضیغم را
چه تفاوت کند که سگ لاید.

سعدی .

- امثال :
سگ لاید و کاروان گذرد .