لارده
لغت‌نامه دهخدا
لارده . [ رِ دَ ] (اِخ ) شهری است از اندلس . جائی با نعمت بسیار و آبادانی و بازرگانان روم و مغرب و مصر اندر وی خواسته ٔ بسیار است و هوای معتدل .(حدود العالم ). شهری است مشهور به اندلس شرقی قرطبه که اعمال آن به اعمال و توابع طرگونه متصل شود... وآن را شهرها و حصنهاست و اینک (بروزگار یاقوت ) بدست فرنگیان باشد و رود آن را سیقر گویند. گروهی را نسبت بدانجا است از آنجمله ابویحیی زکریابن یحیی بن سعید اللاردی معروف به ابن النداف امام و محدّث مشهور. (معجم البلدان ). رومیان این شهر را ایلردا گفتندی .
