لاعنیهلغتنامه دهخدالاعنیه . [ ع ِ نی ی َ ] (اِخ ) از فِرق غلاة که عثمان و طلحه و زبیر و معاویه و ابوموسی اشعری و عائشه را لعن میکردند. رجوع به الخطط ج 4 ص 177 و تلبیس ابلیس ص 24 شود.
