لالکیلغتنامه دهخدالالکی . [ ل َ ] (اِ) درختی خاردار که در اراضی مرطوب و پست جنگلهای شمال بسیار است از آستارا تا نور و از پانصد متر ارتفاع به بالا دیده شده است . (گااُبا) . رجوع به للک . لیلک . لک . لیلکی . للکی و کرات شود.
