لحیان
لغتنامه دهخدا
لحیان . [ ل ِح ْ ] (ع اِ) آب اندک . || گو که سیل کنده باشد. (منتهی الارب ). || نام شکلی از شانزده شکل رمل به این صورت :
(آنندراج ). || (ص ) لحیانی . ریشو. بلمه . صاحب ریش دراز.
-ااا-
(آنندراج ). || (ص ) لحیانی . ریشو. بلمه . صاحب ریش دراز.