لر

لر. [ ل َ ] (اِ) جوی باشد اعم از آنکه سیلاب کنده باشد یا آدمی . (برهان ) (جهانگیری ) :
لری کندند ناهموار در پیش
که باد ازوی سر آید در تک خویش .

امیرخسرو (از جهانگیری ).

|| تخته سنگ . صخره (در لهجه ٔ بختیاری ): میرَه م توربی آردم بُن لر (به لهجه ٔ بختیاری )؛ بگذار شوهر من شغال باشد لکن اگر آرد او زیر صخره است مرا بسنده است . || زیر بغل . بیخ بغل . بغل . (برهان ). کش . آغوش . || (ص ) ضعیف و لاغر. (برهان ). || (پسوند) لر در کلمات : آب حاجی لر، چکش لر، حاجی لر، سه لر، شلر که اسم مکانهائی هستند نیز آمده ، در حاجی لر شاید کلمه ٔ ترکی باشد علامت جمع، ولی در دیگر کلمات معلوم نیست .