لشکرشکنی

لشکرشکنی . [ ل َ ک َ ش ِ ک َ ] (حامص مرکب ) عمل لشکرشکن . شکستن لشکر. پراکندن آن :
ای به لشکرشکنی بیشتر از صد رستم
ای به هشیاردلی بیشتر از صد هوشنگ .

فرخی .

چون ترا ندهد از آن تا تو به لشکرشکنی
سر به شمشیر دهی تن به تبر دیده به تیر.

سوزنی .

کارلشکرشکنی دارد و کشورگیری
در چنین کار پسندیده چرا این تأخیر.

سوزنی .

صد رستمش ارچه در رکاب است
لشکرشکنیش ازاین حساب است .

نظامی .