لعیلغتنامه دهخدالعی . [ ل َ عَن ْ ] (ع ص ) نیک آزمند. || تیزشهوت . || (اِ صوت ) لعالک ، کلمه ای که به مردم شکوخیده گویند تا از لغزش دروا شود. یقال : للعاثر لعالک ؛ اذا دعا له بالانتعاش . (منتهی الارب ).
