لفاء
لغتنامه دهخدا
لفاء. [ ل َ ] (ع اِ) خاک . || چیز اندک . چیزی اندک و خسیس . هر چیزی اندک . || هیچکاره ٔ خوار و حقیر داشته . یقال : رضی من الوفاء باللفاء؛ ای من حقه الوافی بالقلیل . (منتهی الارب ). مقابل وفاء. (مهذب الاسماء). || رخت و متاع بر زمین افتاده . (منتهی الارب ).
