لم
لغت‌نامه دهخدا
لم . [ ل َ ](اِ) اسم از لم دادن و لم دادن یا لمیدن ، حالتی است میان نشستن و دراز کشیدن برای آسودن . استراحت کردن و آسودن در اصطلاح عامه ٔ مردم . آسایش . (برهان ). لمیده به معنی آسوده و بر این قیاس و المیدن ، یعنی آسودن و خفتن . و با لفظ داشتن و دادن و زدن به معنی واکشیدن و خواب کردن به فراغت است . (آنندراج ) :
نگه مست اداریزی و لب غربال جان بیزی
به چشم غمزه جا دارد به تخت عشوه لم دارد.
کام دل مرا چه شود گر برآورد
شیرین لبت که لم زده بر متکای ماچ .
|| رحمت و بخشایش . (برهان ). رجوع به لمیدن و لم دادن شود.
نگه مست اداریزی و لب غربال جان بیزی
به چشم غمزه جا دارد به تخت عشوه لم دارد.
ملا فوقی یزدی (از آنندراج ).
کام دل مرا چه شود گر برآورد
شیرین لبت که لم زده بر متکای ماچ .
ملا فوقی یزدی (از آنندراج ).
|| رحمت و بخشایش . (برهان ). رجوع به لمیدن و لم دادن شود.
