لهطلغتنامه دهخدالهط. [ ل َ ] (ع مص ) طپانچه زدن کسی را. || تیر انداختن بر کسی . || دوختن جامه . || بر زمین زدن کسی را. || زادن مادر فرزند را. || آب زدن زن شرم خود را. (منتهی الارب ). || لهط الشی َٔ؛ ای اکله بسرعة و شراهة. (دزی ).
