لوت خوار
لغتنامه دهخدا
لوت خوار. [ خوا / خا ] (نف مرکب ) نعت فاعلی از لوت خوردن . که لوت خورد. که لوت خوردن کار اوست :
هرکه روزی برّه ای تنها نخورد
در میان لوت خواران مرد نیست .
و رجوع به لوت شود.
هرکه روزی برّه ای تنها نخورد
در میان لوت خواران مرد نیست .
بسحاق اطعمه .
و رجوع به لوت شود.