لپان

لپان . [ ل ِ ] (ص ) مضی ٔ. فروزان چون آینه و تیغ و غیره . (لغت نامه ٔ اسدی ). درخشنده و تابنده و به این معنی بجای حرف ثانی با «ی » حطی هم آمده است یعنی لیان . (برهان ). و شعر ذیل فرخی را بعض لغت نامه ها برای لیان بشاهد آورده اند :
گردون ز برق تیغ چو آتش لپان لپان
کوه از غریو کوس چو کشتی نوان نوان .

فرخی .