مئخار
لغت‌نامه دهخدا
مئخار. [ م ِءْ ] (ع ص ) بسیار درنگ کننده . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || درخت خرما که باقی ماند ثمر آن تا آخر سرما و آخر ایام درو آن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء): نخلة مئخار؛ درخت خرما که بار آن تا آخر زمستان باقی ماند و گویند تا آخر چیدن آن . ج ، مآخیر. (از اقرب الموارد).
