مئذنة

مئذنة. [ م ِءْ ذَ ن َ ] (ع اِ) جای اذان و مناره . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). جای اذان یا مناره . (از اقرب الموارد). محل اذان . گلدسته . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). ج ، مآذن . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) : به وقت اذان بر قاعده از بهر اقامت رسم اذان بر مئذنه رفتم . (ترجمه ٔ تاریخ یمینی چ شعار ص 316).
ای بلال خوش نوای خوش صهیل
مئذنه بر رو بزن طبل رحیل .

(مثنوی چ خاور ص 28).

و رجوع به ماده ٔ بعد شود. || صومعه . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).