مئناف
لغت‌نامه دهخدا
مئناف . [ م ِءْ ] (ع ص ) رونده در اول شب . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || شبانی که مرغزار ستور نارسیده ندارد. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || کسی که آغاز کند چراگاهها و منازل را و چارپایان خود را از گیاهان ستور ندیده بچراند. (از ذیل اقرب الموارد).
