مارسیرت
لغتنامه دهخدا
مارسیرت . [ سی رَ ] (ص مرکب ) که خوی و سیرت مار دارد. موذی :
این خیره کشی است مارسیرت
و آن زیربریست موش دندان .
این مارسیرتان بره آیند وقت مرگ
آید بلی بره چو سرآید زمان مار.
این خیره کشی است مارسیرت
و آن زیربریست موش دندان .
خاقانی .
این مارسیرتان بره آیند وقت مرگ
آید بلی بره چو سرآید زمان مار.
ابن یمین .