مارق

مارق . [ رِ ] (ع ص ) آن تیر که از نشانه بگذرد و بیفتد. (مهذب الاسماء). بیرون گذرنده از نشانه . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). || مرتد و خارج شده از دین . ج ، مارقون ، مُرّاق . (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). بیرون شده از دین و سنت . ج ، مارقین . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). از دین بیرون رونده و گمراه . (غیاث ) (آنندراج ). || ایضاً بمعنی عالم نافذ در هر چیز که کژ نرود. (از اقرب الموارد).