مأدور

مأدور. [ م َءْ ] (ع ص ) دبه خایه . ج ، اُدُر، مآدیر. (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). کسی که پرده ٔ صفاق او پاره شود و روده هایش پایین افتد و گویند بیماری فتق که به یکی از دو خایه ٔ او رسیده باشد. (از ذیل اقرب الموارد). آدر. دبه خایه . غُر. غُرغُر. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).