مبادة
لغتنامه دهخدا
مبادة. [ م ُ بادْ دَ ] (ع مص ) فروختن چیزی را بمعاوضه . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). معاوضه کردن در بیع. (تاج المصادر بیهقی ). || برآوردن هرکس چیزی را، و بعد فراهم آمدن آن ، تقسیم نمودن میان خودها. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء).
