مبأشةلغتنامه دهخدامبأشة. [ م ُ ءَ ش َ ] (ع مص ) (از «ب ٔش ») بر زمین زدن . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا): باءَشه ُ مباءَشةً؛ بر زمین زد او را و او معترض نشد. (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
