مبتز

مبتز. [ م ُ ت َزز ] (ع ص ) رباینده . رباینده به ستم . (از منتهی الارب ). || ستاره ای که بر احوال مولود بدان استدلال کنند. (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). در اصطلاح نجوم کوکب صاحب ابتزاز . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : مبتز چیره بود و بر دوگونه آید: یکی مطلق و این آن است که قویترین کوکبی باشد اندر وقت و بسیارترین شهادتها اندرجای خویش به فلک و ستارگان و حالها که از افق اوفتد. و دیگر گونه مقید بود و این آن است که هم قوی و خوب حال بود و شهادتهای او بر یک چیزی باشد ازآن چیزها که اندردوازده خانه اند. (التفهیم ص 484).