مبدئیت
لغت‌نامه دهخدا
مبدئیت . [ م َ دَئی ی َ ] (ع مص جعلی ، اِمص ) مبداء بودن . آغاز امری بودن . || (اصطلاح عرفان ) در اصطلاح عرفا، اضافه ٔ محض است به اعتبار تقدم ذات احدیت بر حضرت واحدیت که منشاء اسماء و صفات و مبداءالمبادی است . (فرهنگ علوم عقلی ) (فرهنگ مصطلحات عرفاء سیدجعفر سجادی ).
