مبرت

مبرت . [ م َ ب َرْ رَ ] (ع اِ) (از مبرة عربی ) نیکوکاری . برّ. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). کار نیک . عمل خیر. نیکی . اعمال نیک . احسان : تا هر کسی را مبرتی و نظری و نیکویی فرمایم . (فارسنامه ٔ ابن البلخی ص 95). شیر فرمود که اینجا مقام کن تا از... مبرت ... ما نصیب تمام یابی . (کلیله و دمنه ). و مبرتهای فراوان واجب داشت . (کلیله و دمنه ). مال فراوان بر سبیل مبرت و قضای حق التجاء... بدست او روان کرد. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی چ 1 ص 385). ثمره ٔ خردمندان امین که حق احسان و مبرت به حسن معاملت نگاه دارند. (مرزبان نامه ص 272). و رجوع به «مبرة» شود.