مبرک
لغتنامه دهخدا
مبرک . [ م َ رَ ] (ع اِ) جای خواب شتران . ج ، مبارک . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). معطن . مناخ . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). یقال : «فلان لیس له ُ مبرک جمل »؛ ای لاشی ٔ له . (اقرب الموارد). || نشستنگاه . ج ، مبارک . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
