مبزغ
لغتنامه دهخدا
مبزغ . [ م ِ زَ ] (ع اِ) نشتر. (منتهی الارب ) (آنندراج ). نیشتر. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). نیش . نشتر. (ابن بیطار، از یادداشت بخط مرحوم دهخدا). نیش بیطار. ج ، مبازغ . (مهذب الاسماء). تیغ بیطار. مشرط. نیش بیطار. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
