مبلت
لغت‌نامه دهخدا
مبلت . [ م ُ ب َل ْ ل َ ] (ع ص ) سخن آراسته . (منتهی الارب ). سخن نیکوی درست و پاکیزه و آراسته . (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || کابین با ضمانت ، به لغت اهل حمیر. (منتهی الارب ) (از آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از ذیل اقرب الموارد). قال مازوجت الا بمهرمبلت ؛ ای مضمون . (اللسان بنقل ذیل اقرب الموارد).
