مبلعةلغتنامه دهخدامبلعة. [ م ُ ل َ ع َ ] (ع ص ) چاهی که از تک تا به لب بانورد باشد. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از محیطالمحیط) (از ذیل اقرب الموارد).
