مبهی

مبهی . [ م ُ ] (ع ص ) خالی و معطل کننده خانه را. (از منتهی الارب ) (آنندراج ). خالی کننده و ویران گذارنده ٔ خانه . (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ). || فارغ و تهی سازنده آوند را. (از منتهی الارب ) (آنندراج ). تهی کننده ٔ آوند. || پاره کننده ٔ جامه و خیمه . || معطل کننده ٔ اسبان و آسوده کننده آنها را از جنگ . (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).