متأیی

متأیی . [ م ُ ت َ ءَی ْ یی ](ع ص ) قصد نماینده ٔ شخص و آیت کسی را. (آنندراج ). آن که قصد کند شخص کسی را. (ناظم الاطباء). || توقف نماینده و درنگ کننده در جائی . کسی که درنگ کند و توقف نماید. (آنندراج ). و رجوع به تأیی شود.