متبطحلغتنامه دهخدامتبطح . [ م ُ ت َ ب َطْ طِ ] (ع ص ) میدان وسیع و گشاد. || آب پراکنده و پهن شده در دشت . (ناظم الاطباء). و رجوع به تبطح شود.