مترعة
لغتنامه دهخدا
مترعة. [ م َ رَع َ ] (ع اِمص ) رجل ذومترعة؛ مرد حکیم باوقار. (منتهی الارب ) (آنندراج ). باوقار و آرام . (ناظم الاطباء).
- || مردی که نه شتابی نماید و نه خشم . (ناظم الاطباء) (از ذیل اقرب الموارد).
- || مردی که نه شتابی نماید و نه خشم . (ناظم الاطباء) (از ذیل اقرب الموارد).