متزند
لغتنامه دهخدا
متزند. [ م ُ ت َ زَن ْ ن ِ ] (ع ص ) آن که تنگ آید به جواب و خشم گیرد. (آنندراج ) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). مغلوب شده از برهان و بی جواب و عاجز و ناتوان از جواب . (ناظم الاطباء). || خشمگین . (ناظم الاطباء) (ازمنتهی الارب ) (از اقرب الموارد). و رجوع تزند شود.
