متشاوللغتنامه دهخدامتشاول . [ م ُ ت َ وِ ] (ع ص ) حمله کننده به نیزه و جز آن بسوی یکدیگر. (آنندراج ) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). مر یکدیگر رانیزه زننده . (ناظم الاطباء). و رجوع به تشاول شود.
