متعارک
لغتنامه دهخدا
متعارک . [ م ُ ت َ رِ ] (ع ص ) مالنده ٔ گوش ، و گوشمال دهنده . || خراشیده و محو و مندرس کننده . و رجوع به «عر»» شود. || حاجت روائی کننده و کامیاب شونده . (آنندراج ) (غیاث ). || کارزارکننده . (غیاث ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد). || انبوه شونده . (غیاث ) (آنندراج ).
