متقمملغتنامه دهخدامتقمم . [م ُ ت َ ق َم ْ م ِ ] (ع ص ) اسب که بر مادیان برآید. (آنندراج ). نریان سخت گیرنده بر مادیان تا برجهد بر آن .(منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). و رجوع به تقمم شود.