متلد
لغتنامه دهخدا
متلد. [ م ُ ل َ ] (ع ص ) مال کهنه و قدیمی و موروثی . (منتهی الارب ) (آنندراج ). || مال و دولت و مال موروثی . (ناظم الاطباء). || ستوری که نزد صاحبش زاده یا نتاج داده . (منتهی الارب ) (آنندراج ). غلام یا ستوری که نزد صاحبش زاده یا نتاج داده باشد. || غلامی که از بچگی آورده و آن را تربیت کرده باشند. (ناظم الاطباء).