متمشر
لغتنامه دهخدا
متمشر. [ م ُ ت َ م َش ْ ش ِ ] (ع ص ) آن که اثر توانگری پیدا شود بر او. (از اقرب الموارد) (آنندراج ) (از منتهی الارب ). بظاهر مالدار و توانگر. (ناظم الاطباء). || برگ تازه و سبز. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). رجوع به تمشر شود.
