متناطی
لغتنامه دهخدا
متناطی . [ م ُ ت َ ] (ع ص ) با هم پیشی گیرنده . (آنندراج )(از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || دلتنگ از غلبه ٔ حریف . (ناظم الاطباء). || مشغول به تعاطی و رد و بدل کلام . (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). و رجوع به تناطی شود.
