متنایکلغتنامه دهخدامتنایک . [ م ُ ت َ ی ِ ] (ع ص ) (از «ن ی ک ») پلکها که فرو نشیند بر یکدیگر. (آنندراج ) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). پلک فرو هشته از خواب و مردم سخت خفته . (ناظم الاطباء). و رجوع به تنایک شود.
