متهبللغتنامه دهخدامتهبل . [ م ُ ت َ هََ ب ْ ب ِ ] (ع ص ) ورزنده جهت اهل خود. (آنندراج ) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). تدارک کننده برای اهل و عیال . (ناظم الاطباء). و رجوع به تهبل شود.
