متهککلغتنامه دهخدامتهکک . [ م ُ ت َ هََ ک ْ ک ِ ] (ع ص ) زنی که چون به زادن نزدیک گردد بندهای او فروهشته شود و پستان او کلان . (آنندراج ) (از منتهی الارب ) (ازاقرب الموارد) . و رجوع به تهکک و ماده ٔ بعد شود.
